Korte update

De wereld is in de ban van het coronavirus. Op vrijdag 13 maart meldde de Ethiopische regering de eerste gevallen van besmetting met het virus. Iedereen werd gewaarschuwd voorzichtig te zijn, handen te wassen en afstand te houden. Maar de maandag erna waren de waarschuwingen meer strikt en serieus. De directie van SIL stuurde een brief naar alle medewerkers dat alle geplande workshops gecanceld zijn. De Addis-staf moet zoveel mogelijk vanuit huis werken.

Op dat moment was ik nog in Arba Minch aan het werk met 14 mensen van drie taalgroepen om te helpen met de ontwikkeling van de taalboeken van groep 4. We kregen toestemming om tot vrijdag door te werken (de uitbraak was in Addis). Het leek erop dat ik in Ethiopië kon blijven en meer vanuit huis zou werken als ik terug zou komen in Addis. Maar woensdagavond kreeg ik van Wycliffe Nederland het dringende advies om terug naar Nederland te komen en mijn verlof eerder op te nemen. Inmiddels waren er ook meldingen van geweld tegen buitenlanders. Ook het geven van workshops was voor onbeperkte tijd stopgezet. Na een nacht nadenken, bidden en overleggen heb ik besloten om toch naar Nederland te reizen.

Inmiddels heb ik een ticket voor maandagnacht met Ethiopian Airlines naar Brussel en aansluitend op dinsdagmorgen heb ik een ticket van Brussel naar Amsterdam. Vandaar hoop ik dan met de trein naar Nunspeet te kunnen reizen. De TFC heeft in Vierhouten een huisje voor me gevonden waar ik voorlopig mag verblijven.

Ik hoop en bid dat het allemaal gaat lukken, de regels kunnen elk moment worden bijgesteld en aangescherpt.

Een spannende tijd voor iedereen!

Laten we buigen voor Gods troon. Hij is de Heer van ons leven.

Ik kreeg een uitspraak van Corrie ten Boom toegestuurd: “Als we het nieuws lezen, zeggen we ‘Het ergste komt nog!’ Als we de Bijbel lezen, kunnen we juichen: ‘ Het beste komt nog’!”.

Wilt u met mij bidden voor de mensen die ik hier achterlaat. De mensen zijn hier zo gewend aan een knuffel en contact, ze vinden het vreselijk om afstand te moeten houden. Soms is dat onmogelijk, de busjes zijn vol. Op veel plekken is er niet voldoende water. De medische zorg is minimaal.

Janet

Advertentie

Ik zou willen dat….

De laatste tijd ben ik heel veel op reis geweest en ik maak me zorgen over al het plastic afval dat ik overal en op de vreemdste plaatsen tegenkom.

Elke boodschap die je hier doet, wordt in een plastic tasje gestopt. Vroeger gebruikten ze bananenbladeren om dingen in te pakken. Die kon je van je af gooien en die verteren wel. Maar dat is niet zo met een plastic tas. In sommige Afrikaanse landen zijn ze begonnen om de plastic tassen in te wisselen voor papieren zakken en soms staat er een boete op het dragen van een plastic tas. Dat is nog niet het geval in Ethiopië, daar worden we nog steeds geconfronteerd met bergen plastic afval. Naast de plastic tassen is ook de plastic fles veroorzaker van onverteerbaar afval. Soms liggen ze gewoon tussen het afval, maar ik kom ook creatieve creaties gemaakt van afvalflessen tegen:

Ook in ons kleuterprogramma maken we gebruik van dat “afval”. We gebruiken de flesjes als schudkoker, pion, maatbeker, container voor het tellen, enz.

Maar ik zou willen dat ook in Ethiopië de ogen geopend worden voor de grote milieuproblemen die het plastic veroorzaakt. Nu word ik nog vreemd aangekeken als ik mijn eigen tas opendoe en een plastic tas weiger. Maar ik hoop dat ook hier gewerkt gaat worden aan het verminderen van die afvalberg.

Janet