Sinds ik in Mizan, in het zuiden van Ethiopië werk, heb ik weer af en toe contact met de Murle. Zij woonden in Zuid Sudan, onder andere in Boma waar ik 12 jaar geleden mijn werk voor de GZB begon. Nu verblijven velen van hen in een vluchtelingenkamp in het zuiden van Ethiopië. Dat kamp ligt ongeveer 90 kilometer vanaf Mizan! Ik ontmoette een paar keer een voormalige Murle student in Mizan en hoorde zo wat meer over de mensen die ik vanuit Boma kende.
Zo ontstond het plan om de oude bekenden daar in het kamp te bezoeken. Een collega van het SIL programma wilde wel met me mee gaan. Een reis met de lokale bus over een stoffige, hobbelige weg bracht ons in ongeveer drie en een half uur naar Dima. Daar stond Mary, onze voormalige kok, al ons op te wachten. Ik herkende haar gelijk, en zij mij! Heel speciaal, om elkaar zo na ongeveer 8 jaar, in Ethiopië te ontmoeten! Met een kleine motortaxi reden we naar het kamp. Ik moest toestemming vragen van de kampleiding maar die toestemming kreeg ik niet. Ik had met een brief moeten komen, waarin ik officieel toestemming kreeg voor het bezoek. Gelukkig ontmoette ik een paar van de Murle studenten buiten het kamp, maar ik moest terug naar de stad. Mary ging met ons mee en zo kon ik toch wat van haar verhalen horen. Ze had drie kinderen toen ik haar de laatste keer ontmoette, nu heeft ze er zeven. De twee oudste meisjes, toen kleuters, zijn nu tieners! De volgende morgen vroeg kwamen vier afgevaardigden uit het kamp me nog een keer begroeten. Het leven in het kamp is niet eenvoudig: ze krijgen voedsel maar verder zijn er weinig voorzieningen. We hebben samen gebeden en namen afscheid. Daarna namen we de bus terug naar Mizan.
Ik heb geprobeerd om alsnog een toestemmingsbrief te krijgen maar dat blijkt heel ingewikkeld. Terug in Addis moest ik nog vaak aan deze ontmoeting denken. Ik vond in mijn kast nog lesboeken voor Zuid Sudan, de Jezus film in Murle en verschillende bijbelverhalenboeken in Murle. Met wat kleding bij elkaar een hele tas vol! Ik besloot uiteindelijk niet nog een keer naar Dima te gaan: ik zou toch niet het kamp kunnen bezoeken. Maar de tas werd vanuit Mizan opgehaald en ze stuurden me bericht dat alle spullen vreedzaam waren verdeeld na de kerkdienst.
De situatie is moeilijk voor de vluchtelingen uit Zuid Sudan. Het is nog steeds onrustig in het land. Maar ook in het vluchtelingenkamp zijn er spanningen.
Janet van Middendorp
De taal van je hart 