Onlangs spraken we in onze dagopening over vergeving. We lazen Mattheus 18: 21-35. Het gesprek dat volgde was heel bijzonder voor mij. Mijn Ethiopische collega’s vertelden hoe moeilijk het is om ‘sorry’ te zeggen in hun cultuur en hoe het nemen van revanche nog heel vaak de oplossing van een conflict lijkt te zijn.
We werden herinnerd aan een zendingsechtpaar in het zuiden van Ethiopië, dat al heel lang onder de Suri’s werken. Vorig jaar raakten beiden gewond in een schietincident in dat gebied. Beiden moesten terug naar Amerika en ze hadden een hele moeilijke tijd. Maar heel kort na dit incident konden ze al een brief naar de gemeenschap schrijven en zeggen dat ze wilden vergeven. Daar is zo’n getuigenis van uitgegaan, dat in het dorp waar het gebeurd is, de afgelopen maand een groep jonge christenen gedoopt kon worden. Vergeving is een waardevol geschenk dat niet gemakkelijk wordt verkregen, en zeker niet gemakkelijk wordt gegeven, maar als het gebeurt, is het helend voor beide partijen.
Een collega die een hele tijd onder de Suri’s gewoond heeft, gaf nog een ander voorbeeld over hoe in de Suricultuur omgegaan wordt met vergeving. Als iemand een misdaad begaan heeft wordt deze persoon uit de gemeenschap gestoten. Deze persoon kan alleen weer worden opgenomen in die gemeenschap als hij de oudsten een schaap brengt dat hij draagt op zijn schouders. In het midden van een groep oudsten wordt het schaap – terwijl het nog op de schouders ligt – de halsslagader doorgesneden. Het bloed stroomt dan over het lichaam van de misdadiger. Op deze wijze wordt deze persoon weer in de gemeenschap opgenomen en vergeving gegeven.
Wat een bijzonder plaatje! Het deed me denken aan het bloed van Jezus gestort voor onze zonden. Door Zijn bloed ontvangen wij vergeving.
De taal van je hart 