Een hartelijke groet uit Addis Abeba! Ik hoop dat jullie hebben kunnen genieten van de vakantie en het zomerweer in Nederland of ergens in het buitenland. Er zit een hele tijd tussen mijn laatste nieuwsbrief en deze. Hoog tijd om u op de hoogte te stellen!
In Ethiopië is het nu regenseizoen. Normaal begint dat in juni en dat gaat door tot begin september. Het regenseizoen schijnt minder heftig te zijn dan andere jaren. Tot nu toe hebben we gelukkig ook nog regelmatig de zon gezien. Voor de landbouw is dat zorgelijk. Hele gebieden staan droog.
Van januari tot maart verbleef ik in Gloucester, Engeland om het laatste theoriegedeelte van de studie voor alfabetiseringswerk af te ronden.
Na een weekje Nederland vertrok ik begin april naar Ethiopië. Daar wachtte voor mij het meest ingewikkelde gedeelte van mijn studie: het onderzoek.
Acht jaar geleden werd er in de scholen in Benishangul nog lesgegeven in het Amhaars, een taal die de kinderen thuis niet spraken. Onderzoek heeft uitgewezen dat het veel beter is om de kinderen eerst een goede basis te geven in hun eigen moedertaal. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want een taal die thuis gesproken wordt, is niet altijd een 
geschreven taal. Dat geldt ook voor de Gumuz. Met mijn onderzoek hoop ik een aantal hinderende factoren boven water te krijgen en dat we daarmee aan het werk kunnen als we de leerkrachten gaan trainen om de lesboeken in Gumuz te gaan gebruiken.
Begin juli kreeg ik bezoek van oud-collega Nicola die ik kende van Sudan. Samen met haar heb ik een weekje vakantie gehouden en een paar historische plekken bezocht: Bahir Dar, Gondar en Lalibella. Na
deze welkome onderbreking kon ik me weer beter op mijn onderzoek concentreren, resultaten analyseren en ordenen, en kijken wat andere onderzoekers over dit onderwerp zeggen en schrijven.
Het regenseizoen helpt. Scholen zijn gesloten, leerkrachten doen vaak een ‘zomerstudie’ en veel van mijn 
buitenlandse collega’s zijn op verlof. Ik heb dus alle tijd om me volledig op mijn studie te concentreren, wat het tegelijk ook saai en zwaar maakt. Ik ben ontzettend dankbaar voor de hulp die ik krijg van mijn supervisor Agatha van Ginkel. Op momenten dat ik het even niet zie zitten, geeft ze weer een duw in de goede richting. We deden de voorbespreking samen in Hawassa en nu houden we contact via e-mail en Skype.
Het is nog even doorzetten voor me. Het valt me niet mee om alles goed te onderbouwen en juist te formuleren. En dat allemaal in academisch Engels! De tijdsdruk die er is, heb ik mezelf opgelegd. Ik hoop in september de voorbereidingen te treffen voor de training van de Gumuz leerkrachten en dan is er niet zoveel tijd meer over voor studie. De echte deadline voor het afronden van de studie is
juni 2016.
Vanaf september hoop ik weer zoveel mogelijk mee te gaan draaien in het Benishangul onderwijsprogramma. Er staan trainingen en schoolbezoeken gepland en er moeten nog taalboeken verder ontwikkeld worden. In oktober moet er weer een aanvraag ingediend worden voor mijn werkvergunning, die jaarlijks vernieuwd moet worden.
In ben heel dankbaar voor de gebedsgroep die ik hier in Addis gevonden heb. Ook in het regenseizoen komen we wekelijks bij elkaar om voor elkaar en voor het werk dat hier in Ethiopië gebeurt te bidden. Ook de zondagse erediensten in de Internationaal Evangelische Kerk zijn voor mij wekelijkse oplaadmomenten.
Hartelijke groet,
Janet
De taal van je hart 