Vragen aan Janet – deel 7

Deze keer het vervolg van een aantal vragen van Christian van ’t Hof aan Janet. Hij heeft onlangs een Discipelschap training gevolgd en is op zendingsreis geweest naar Brazilië, om daar onder andere in de zogenoemde ‘favela’s’ te werken. Hij heeft Janet een aantal vragen gesteld. Hieronder worden de laatste beantwoord. De andere  vragen en antwoorden vindt u onder dit bericht

Vraag 4 | Als jij bezig bent in Ethiopië met jouw ‘grote opdracht’ ben je dan 100% op Ethiopië gefocust? Of heb je ook wel dagen waarop je naar Nederland verlangt?
Toen ik zelf in Brazilië was, had ik namelijk zelf mijn volledige aandacht op mijn werk daar en dacht ik eigenlijk niet aan de mensen thuis/ in Nederland.
Inburgeren vraagt veel energie. Mensen leren kennen, de taal leren, een ander klimaat, andere cultuur enzovoorts vraagt inderdaad 100% inzet. Het is goed dat ik af en toe vragen krijg en post uit Nederland. Zo word ik af en toe even bij de les gehouden en zo moet ik er af en toe even voor gaan zitten om mail te beantwoorden en mijn nieuwsbrief te schrijven. Gelukkig heb ik geen last van heimwee. Ik ben enorm dankbaar voor de mensen die ik hier nu al heb leren kennen en voor de nieuwe vriendschappen.

Vraag 5 | Wat is voor jou de grootste uitdaging geweest in Ethiopië tot nu toe?
De taal leren! Dat is geen eenvoudige klus. Amhaars is een ingewikkelde taal. En dan ook nog een ander schrift. Ik voel me in de taalschool net een eerstegroeper die opnieuw leert lezen. Maar in die uitdaging zit ook heel veel moois. Ik leer daardoor veel meer van de cultuur. Ik leer te communiceren met de mensen om me heen en… er is vooruitgang!

Ook een vraag aan Janet? Mail naar tfcjanet@gmail.com

Advertentie

Vragen – deel 6

Deze keer een aantal vragen van Christian van ’t Hof aan Janet. Hij heeft onlangs een Discipelschap training gevolgd en is op zendingsreis geweest naar Brazilië, om daar onder andere in de zogenoemde ‘favela’s’ te werken. Hij stelde enkele vragen. Hieronder worden er alvast 3 beantwoord.

Vraag 1 | Hoe ga jij om met het verschil tussen de twee ‘werelden’? Dan heb ik het over het verschil tussen Nederland en Ethiopië qua welvaart.
Zelf heb ik namelijk sinds ik Nederland terug ben in mijn hoofd de twee realiteiten gescheiden moeten houden. Om in Nederland minder na te denken bij wat ik uitgeef en wat niet. Om zoiets in je achterhoofd te hebben als: ‘Maar dat kunnen zij daar ook niet kopen’.
Dat is een dilemma! Maar het is niet alleen tussen de twee landen, het is ook hier in de stad! Er zijn hier hele mooie rijke wijken met mooie huizen. Er zijn mensen die echt maar heel weinig van de armoede zien. Maar de armoede is om de hoek. Achter de schuttingen staan vaak groepjes huisjes van golfplaten. Veel gezinnen hebben maar een éénkamerwoninkje met een gezamenlijke wc/douche. Overal langs de kant van de weg zitten bedelaars. Er is zoveel ellende! En juist omdat ik het elke dag zie, hoop en bid ik dat ik niet verharden zal. Ik zoek een middenweg in mijn levensstijl en probeer oog te hebben voor de nood om me heen. Ik wil bewogen zijn met de mensen. Het lastige is dat je zoveel ziet.

Vraag 2 | Wat zijn dingen die jij vanuit de Afrikaans/Ethiopische cultuur zou willen meenemen naar Nederland?
Tijd nemen voor elkaar, tijd voor de mensen met wie je werkt! Dat is zo mooi om te zien hier. Ik blijf het ook lastig vinden. Vanuit onze cultuur zijn we zo taakgericht! Kom ik op kantoor met een bepaald doel, maar eerst toch wel iedereen groeten. Even een praatje maken wordt enorm gewaardeerd!
De hartelijkheid en gastvrijheid. Als je bij mensen op bezoek komt, word je te eten gevraagd en als afsluiting is er de koffie-ceremonie. De koffie wordt in je bijzijn geroosterd, fijngestampt, gezet en dan samen gedronken. Dus daar kun je gerust een middag voor uittrekken. Heerlijk die koffie. Zo vers gezet!

Vraag 3 | Wat is voor jou persoonlijke het lastigste punt geweest van het leren omgaan met deze nieuwe cultuur?
Meer dan in Kenia en Sudan word ik hier geconfronteerd met mensen die bedelen. Ik vind het moeilijk om mee om te gaan. Het hoort hier een beetje in de cultuur. Er wordt ook echt gegeven door de Ethiopiers. Ik zou liever op een andere manier helpen, bedelen is zo vernederend, passief. Er zijn wel een paar initiatieven, maar het is niet makkelijk om mensen van de straat te krijgen als ze daar redelijk van kunnen rondkomen.
Het tweede lastige punt is toch wel de bureaucratie. Er zijn zoveel regels hier en heel veel hulpverleningsorganisaties hier hebben een zware tijd om aan alle gestelde voorwaarden te kunnen voldoen.